апо́страф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апо́страф апо́страфы
Р. апо́страфа апо́страфаў
Д. апо́страфу апо́страфам
В. апо́страф апо́страфы
Т. апо́страфам апо́страфамі
М. апо́страфе апо́страфах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апо́страф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Надрадковы знак у выглядзе коскі (’), напр., у напісанні слова «надвор’е».

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апо́страф м. апо́строф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Апостраф 1/392

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

апо́страф, ‑а, м.

Надрадковы знак у выглядзе коскі.

[Грэч. apostrophos — звернуты ўбок, назад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АПО́СТРАФ

(грэч. apostrophos),

надрадковы значок у выглядзе коскі. Указвае на пропуск галосных пры скарачэнні слоў (англ. don’t замест do not), аддзяляе артыклі і часціцы ў іншамоўных словах (франц. d’Arc) і інш. У бел. графіку ўведзены ў 1920-я г. Выконвае раздзяляльную функцыю перад галоснымі «е», «ё», «ю», «я», «і» пасля прыставак, якія канчаюцца на зычны, і ў сярэдзіне слоў пасля губных «б», «в», «м», «п», «ф», заднеязычных «г», «к», «х», шыпячых «дж», «ж», «ч», «ш», зубных «д», «т» і альвеалярнага «р». У фанет. транскрыпцыі абазначае змякчэнне зычных.

А.М.Булыка.

т. 1, с. 433

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

апо́страф м. Apostróph m - (e)s, -e, Áuslassungszeichen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апо́страф

(гр. apostrophos = звернуты ўбок, назад)

надрадковы знак у выглядзе коскі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

апостро́ф апо́страф, -фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

apostrophe [əˈpɒstrəfi] n. ling. апо́страф

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)