Апосталаў М. 6/578; 10/376

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Апосталаў-Бярдзічаўскі С. М. 1/599

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

апо́стал

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апо́стал апо́сталы
Р. апо́стала апо́сталаў
Д. апо́сталу апо́сталам
В. апо́стала апо́сталаў
Т. апо́сталам апо́сталамі
М. апо́стале апо́сталах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

twelve [twelv] num, n. двана́ццаць;

the Twelve eccl. двана́ццаць апо́сталаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апо́стал, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У хрысціянстве: вучань Хрыста, прапаведнік яго вучэння.

2. перан., чаго. Паслядоўнік і прапаведнік якой-н. ідэі (кніжн.).

3. Царкоўная новазапаветная кніга, якая змяшчае «Дзеянні» і «Пасланні апосталаў».

|| прым. апо́стальскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

disciple [dɪˈsaɪpl] n.

1. ву́чань, паслядо́ўнік (у палітыцы, рэлігіі)

2. апо́стал;

the twelve disciples двана́ццаць апо́сталаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жагна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Уст.

1. Хрысціць крыжам каго‑, што‑н. Арцыбіскуп падыходзіць да апосталаў, жагнае іх і працягвае руку да кароны. Клімковіч.

2. Благаслаўляць. — Йдзі, сыночку, я жагнаю З ворагамі біцца... Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

disciple

[dɪˈsaɪpəl]

n.

1) пасьлядо́ўнік -а m., ву́чань -ня m.

2) адзі́н з Хрысто́вых Апо́сталаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

АПО́СТАЛЫ

(грэч.apostolos пасланец),

у часы ранняга хрысціянства вандроўныя прапаведнікі, арганізатары і духоўныя настаўнікі хрысц. абшчын. У Новым запавеце 12 апосталаў — першыя паслядоўнікі, вучні Хрыста.

т. 1, с. 432

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пятро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.; мн. няма.

Уст. Пост у праваслаўных перад святам апосталаў Пятра і Паўла, якое святкуецца 12 ліпеня па новаму стылю. Стаяў млява-пагодны дзень, адзін з тых дзён, якія рэдка калі бываюць у пятроўку. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)