апо́латы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́латы апо́латая апо́латае апо́латыя
Р. апо́латага апо́латай
апо́латае		 апо́латага апо́латых
Д. апо́латаму апо́латай апо́латаму апо́латым
В. апо́латы (неадуш.)
апо́латага (адуш.)		 апо́латую апо́латае апо́латыя (неадуш.)
апо́латых (адуш.)
Т. апо́латым апо́латай
апо́латаю		 апо́латым апо́латымі
М. апо́латым апо́латай апо́латым апо́латых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апо́латы

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́латы апо́латая апо́латае апо́латыя
Р. апо́латага апо́латай
апо́латае		 апо́латага апо́латых
Д. апо́латаму апо́латай апо́латаму апо́латым
В. апо́латы (неадуш.)
апо́латага (адуш.)		 апо́латую апо́латае апо́латыя (неадуш.)
апо́латых (адуш.)
Т. апо́латым апо́латай
апо́латаю		 апо́латым апо́латымі
М. апо́латым апо́латай апо́латым апо́латых

Кароткая форма: апо́лата.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апо́латы опо́лотый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апо́латы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад апалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опо́лотый апо́латы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апало́ць, апалю́, апо́леш, апо́ле; апалі́; апо́латы; зак., што.

Полючы, ачысціць ад пустазелля.

А. грады.

|| незак. апо́лваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)