апла́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апла́тка апла́ткі
Р. апла́ткі апла́так
Д. апла́тцы апла́ткам
В. апла́тку апла́ткі
Т. апла́ткай
апла́ткаю		 апла́ткамі
М. апла́тцы апла́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апла́тка ж., фарм. обла́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апла́тка, ‑ткі, ж.

1. Абалонка з крухмальнага цеста або жэлаціну для парашковых лякарстваў; капсуля. Прымаць хінін у аплатках. // Лякарства ў такой абалонцы, у капсулі.

2. Уст. Маленькі кружок клейкай паперы або клейкага рэчыва для запячатвання пісьмаў, склейвання папер. [Канапелька:] — А гэтыя, як на іх ... папяровыя аплаткі ёсць? Бажко.

3. Аладачка з прэснага цеста, якая выкарыстоўваецца католікамі і пратэстантамі пры прычасці.

[Ад лац. oblata (мн.) — прынашэнні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апла́тка ж Obláte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апла́тка

(польск. opłatek, ад лац. oblatum = ахвераванае)

1) аладачка з прэснага цеста, якая выкарыстоўваецца католікамі і пратэстантамі пры прычасці;

2) абалонка з крухмальнага цеста або жэлаціну для парашковых лякарстваў; капсула.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

обла́тка фарм. апла́тка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wafer [ˈweɪfə] n.

1. ва́фля;

an ice-cream wafer маро́жанае з ва́фляю

2. eccl. апла́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Obláte

f -, -n царк. прасві́рка, апла́тка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wafer

[ˈweɪfər]

n.

1) ва́фля f.

2) Relig. апла́тка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

opłatek

opłat|ek

м. аплатка;

dzielić się ~kiem — дзяліцца аплаткай (калядны звычай)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)