апе́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апе́чаны апе́чаная апе́чанае апе́чаныя
Р. апе́чанага апе́чанай
апе́чанае		 апе́чанага апе́чаных
Д. апе́чанаму апе́чанай апе́чанаму апе́чаным
В. апе́чаны (неадуш.)
апе́чанага (адуш.)		 апе́чаную апе́чанае апе́чаныя (неадуш.)
апе́чаных (адуш.)
Т. апе́чаным апе́чанай
апе́чанаю		 апе́чаным апе́чанымі
М. апе́чаным апе́чанай апе́чаным апе́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апе́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апе́чаны апе́чаная апе́чанае апе́чаныя
Р. апе́чанага апе́чанай
апе́чанае		 апе́чанага апе́чаных
Д. апе́чанаму апе́чанай апе́чанаму апе́чаным
В. апе́чаны (неадуш.)
апе́чанага (адуш.)		 апе́чаную апе́чанае апе́чаныя (неадуш.)
апе́чаных (адуш.)
Т. апе́чаным апе́чанай
апе́чанаю		 апе́чаным апе́чанымі
М. апе́чаным апе́чанай апе́чаным апе́чаных

Кароткая форма: апе́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апе́чаны обожжённый, сожжённый; см. апячы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апе́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад апячы.

•••

Як апечаны — пра вялікую ўзрушанасць чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпе́чаны, см. апе́чаны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обожжённый

1. абпа́лены;

2. (в результате ожога) апе́чаны;

3. техн. па́лены;

4. перен. апе́чаны; см. обжига́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апячы́, апяку́, апячэ́ш, апячэ́; апячо́м, апечаце́, апяку́ць; апёк, апякла́, -ло́; апячы́; апе́чаны; зак., каго-што.

1. Агнём або чым-н. гарачым, едкім, пякучым і інш. пашкодзіць скуру; абпаліць, прычыніць боль.

А. руку.

А. крапівой ногі.

2. перан. Уразіць, усхваляваць.

Рэзкае слова апякло сэрца.

|| незак. апяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sting

[stɪŋ]

1.

v.t. stung, stinging

1) джгаць, джа́ліць; куса́ць (пра зьмяю́); кало́ць

2) пячы́

Mustard stings — Гарчы́ца пячэ́

3) стрыка́ць, апяка́ць

nettle stung his legs — крапіва́ апяка́ла яму́ но́гі

4) апяка́ць

stung by a spark — апе́чаны і́скраю

5) Figur. мо́цна кры́ўдзіць, ра́ніць (насьме́шкамі, кпі́намі)

2.

v.i.

стрыка́цца, апяка́цца, пячы́ся

3.

n.

1) уджа́ленае ме́сца

2) джа́ла n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)