апе́рці гл. абаперці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апе́рці

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абапру́ абапро́м
2-я ас. абапрэ́ш абапраце́
3-я ас. абапрэ́ абапру́ць
Прошлы час
м. абапёр абапе́рлі
ж. абапе́рла
н. абапе́рла
Дзеепрыслоўе
прош. час абапёршы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апе́рці сов., см. абапе́рці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абапе́рці і апе́рці, -пру́, -прэ́ш. -прэ́; -про́м, -праце́, -пру́ць; абапёр, -пе́рла; абапры́; абапёрты; зак., што.

Паставіць, прыставіць, упіраючы ў што-н., каб надаць чаму-н. большую ўстойлівасць.

А. локці аб стол.

|| незак. абапіра́ць і апіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

опере́ть сов.

1. абапе́рці, апе́рці (на што); прыпе́рці (да чаго);

2. перен. аснава́ць, угрунтава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

oprzeć

зак.

1. o co аперці, абаперці аб што, на што;

oprzeć drabinę o ścianę — аперці драбіны аб сцяну;

2. na czym абаперціся, аблакаціцца на што;

oprzeć łokcie na stole — аблакаціцца на стол

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)