апеля́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апеля́нт апеля́нты
Р. апеля́нта апеля́нтаў
Д. апеля́нту апеля́нтам
В. апеля́нта апеля́нтаў
Т. апеля́нтам апеля́нтамі
М. апеля́нце апеля́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апеля́нт м. апелля́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апеля́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, якая падае або падала апеляцыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апеля́нт

(лац. appellans, -ntis)

асоба, якая падала або падае апеляцыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

апелля́нт апеля́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

appellant [əˈpelənt] n. law апеля́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)