апафі́за
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апафі́за |
апафі́зы |
| Р. |
апафі́зы |
апафі́з |
| Д. |
апафі́зе |
апафі́зам |
| В. |
апафі́зу |
апафі́зы |
| Т. |
апафі́зай
апафі́заю |
апафі́замі |
| М. |
апафі́зе |
апафі́зах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
апафі́за ж., геол. апофи́за
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апафі́за
(гр. apophysis = адростак)
1) біял. нарасць пры аснове каробачкі некаторых імхоў;
2) геал. адгалінаванне ад магматычнага цела ў суседнія горныя пароды.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
апофи́за бот., геол. апафі́за, -зы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)