апа́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апа́рваю апа́рваем
2-я ас. апа́рваеш апа́рваеце
3-я ас. апа́рвае апа́рваюць
Прошлы час
м. апа́рваў апа́рвалі
ж. апа́рвала
н. апа́рвала
Загадны лад
2-я ас. апа́рвай апа́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час апа́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апа́рваць несов.

1. (повреждать паром, кипятком) обжига́ть, ожига́ть, обва́ривать, ошпа́ривать;

2. (обдавать кипятком) обва́ривать, ошпа́ривать, шпа́рить;

1, 2 см. апа́рыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апа́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да апарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́рваць (áb)brühen vt, verbrühen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апа́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго-што.

1. Пашкодзіць скуру варам, гарачай парай.

А. рукі.

2. Абліць варам.

А. сечку.

|| незак. апа́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ошпа́ривать несов. апа́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апа́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апарваць — апарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

oparzać

незак. апарваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ábbrühen

vt апа́рваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

апа́рвацца несов., возвр., страд. обжига́ться, ожига́ться, обва́риваться; ошпа́риваться; см. апа́рыцца, апа́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)