апара́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст, які кіруе апаратамі (у 1 знач.).

2. Работнік апарату (у 3 знач.; разм.).

|| ж. апара́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апара́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апара́тчык апара́тчыкі
Р. апара́тчыка апара́тчыкаў
Д. апара́тчыку апара́тчыкам
В. апара́тчыка апара́тчыкаў
Т. апара́тчыкам апара́тчыкамі
М. апара́тчыку апара́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апара́тчык м. аппара́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апара́тчык, ‑а, м.

Рабочы, які наглядае за работай апаратуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апара́тчык pl

1. (аператар) Ánlagenwärter m -s, -, Ánlagenfahrer m -s, -;

2. разм Stáatsfunktionär m -s, -e, Partéifunktionär m, Apparátschik m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аппара́тчик апара́тчык, -чыка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апара́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да апаратчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)