апа́лы, -ая, -ае.

1. Які асыпаўся, апаў з дрэў і пад.

Апалае лісце.

2. Які нізка апусціўся, абвіс.

Апалыя галіны яблынь.

3. Схуднелы.

Апалыя шчокі.

4. перан. Які пагоршыўся, сапсаваўся.

А. настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апа́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апа́лы апа́лая апа́лае апа́лыя
Р. апа́лага апа́лай
апа́лае		 апа́лага апа́лых
Д. апа́ламу апа́лай апа́ламу апа́лым
В. апа́лы (неадуш.)
апа́лага (адуш.)		 апа́лую апа́лае апа́лыя (неадуш.)
апа́лых (адуш.)
Т. апа́лым апа́лай
апа́лаю		 апа́лым апа́лымі
М. апа́лым апа́лай апа́лым апа́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апа́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апа́лы апа́лая апа́лае апа́лыя
Р. апа́лага апа́лай
апа́лае		 апа́лага апа́лых
Д. апа́ламу апа́лай апа́ламу апа́лым
В. апа́лы (неадуш.)
апа́лага (адуш.)		 апа́лую апа́лае апа́лыя (неадуш.)
апа́лых (адуш.)
Т. апа́лым апа́лай
апа́лаю		 апа́лым апа́лымі
М. апа́лым апа́лай апа́лым апа́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апа́лы

1. опа́вший, облете́вший;

2. (похудевший) опа́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апа́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які асыпаўся з дрэў, галін і г. д. (пра лісце, кветкі і пад.). У празрыстым паветры запахла выкапанай бульбай, апалым лісцем. Карпюк. // Які нізка апусціўся, абвіс. Апалыя галіны.

2. Схуднелы. Апалыя шчокі.

3. Які толькі што выпаў (пра снег). На дварэ перадвясеннія дні. На сцежках свежаапалы чысты снег. Галавач.

4. перан. Які пагоршыўся, сапсаваўся (пра настрой). А гэта ўсё разам яшчэ больш памацняла апалы настрой маладога настаўніка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́лы

1. ábgefallen;

2. (схуднелы) ábgemagert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апа́л

‘каштоўны камень; ювелірны выраб’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апа́л апалы
Р. апа́лу апалаў
Д. апа́лу апалам
В. апа́л апалы
Т. апа́лам апаламі
М. апа́ле апалах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апа́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. апа́ла
Р. апа́лы
Д. апа́ле
В. апа́лу
Т. апа́лай
апа́лаю
М. апа́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абляце́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Апалы, адарваны (пра лісце, пялёсткі кветак і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опа́лый прост. (впалый) запа́лы, апа́лы; (похудевший) пахудзе́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)