апалчэ́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апалчэ́нка |
апалчэ́нкі |
| Р. |
апалчэ́нкі |
апалчэ́нак |
| Д. |
апалчэ́нцы |
апалчэ́нкам |
| В. |
апалчэ́нку |
апалчэ́нак |
| Т. |
апалчэ́нкай
апалчэ́нкаю |
апалчэ́нкамі |
| М. |
апалчэ́нцы |
апалчэ́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апалчэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жан. да апалчэнец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апалчэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.
Чалавек, які ўступіў у апалчэнне, удзельнік, баец апалчэння.
|| ж. апалчэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. апалчэ́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)