Verbum

анлайнавы слоўнік

«АПАЛО́Н» — «САЮ́З»,

эксперыментальны касм. палёт «Апалон» — «Саюз», гл. ЭПАС.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Апало́н

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Апало́н м., миф. Аполло́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аполло́н

1. миф. Апало́н, -на м.;

2. астр. Апало́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аполло́н зоол. апало́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Apollo [əˈpɒləʊ] n.

1. myth. Апало́н

2. прыгажу́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Парна́с, -а, м.

1. (з вялікай літары). Гара ў Грэцыі, на якой, паводле павер’яў старажытных грэкаў, жылі Апалон і музы.

2. перан. Сімвалічнае абазначэнне свету паэзіі і паэтаў.

Узыходзіць на Парнас.

|| прым. парна́скі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Парна́с, ‑а, м.

1. (з вялікай літары). Горны масіў у сярэдняй частцы Грэцыі, дзе, паводле міфалагічных уяўленняў, жылі Апалон і музы.

2. перан. Усё, што звязана з паэзіяй; свет паэзіі.

[Грэч. Parnassos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кары́нфскі Апалон Апалонавіч

т. 8, с. 116

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кру́зе Апалон Якаўлевіч

т. 8, с. 484

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)