апазнава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апазнаю́ апазнаё́м
2-я ас. апазнае́ш апазнаяце́
3-я ас. апазнае́ апазнаю́ць
Прошлы час
м. апазнава́ў апазнава́лі
ж. апазнава́ла
н. апазнава́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час апазнаючы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апазнава́ць несов. опознава́ть; см. апазна́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апазнава́ць, ‑знаю, ‑знаеш, ‑знае; ‑знаем, ‑знаяце.

Незак. да апазнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апазнава́ць erkénnen* vt; юрыд. identifizíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апазна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што (афіц.).

1. Пазнаць па якіх-н. прыметах, адзнаках.

А. у знаёмых брата былых суседзяў.

А. свае рэчы.

2. Устанавіць тоеснасць асобы або рэчы пры судовым следстве.

А. мёртвага.

|| незак. апазнава́ць, -наю́, -нае́ш, -нае́; -наём, -наяце́, -наю́ць; наз. апазнава́нне, -я, н.

|| наз. апазна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

опознава́ть несов. апазнава́ць, пазнава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апазнава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апазнаваць — апазнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апазна́ць гл. апазнаваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

identify [aɪˈdentɪfaɪ] v.

1. апазнава́ць, распазнава́ць

2. атаяса́мліваць; салідарызава́цца (з чым-н.);

identify with smb. спачува́ць каму́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)