апада́ць гл. апасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апада́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. апада́е апада́юць
Прошлы час
м. апада́ў апада́лі
ж. апада́ла
н. апада́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час апада́ючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апада́ць несов.

1. (осыпаться) опада́ть, облета́ть; па́дать;

2. (уменьшаться в объёме) опада́ть;

3. (опускаться) оседа́ть; па́дать;

4. перен. (о ночи, тьме и т.п.) спуска́ться, па́дать;

1-4 см. апа́сці;

5. метеор. осажда́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апада́ць, ‑ае; незак.

1. Незак. да апасці.

2. Спускацца ўніз, даваць нахіл у які‑н. бок. Я бачу, як адным сваім краем сяло ўдаецца ў жыты. Другі канец яго ападае ў нізіну. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апада́ць

1. гл апасці;

2. (спускацца ўніз, даваць нахіл убок) sich néigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апа́сці, -аду́, -адзе́ш, -адзе́; -адзём, -адзяце́, -аду́ць; -адзі́; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Асыпацца, адваліцца (з дрэў, кустоў).

Лісце ўсё апала.

2. Паменшыцца ў аб’ёме, панізіцца ўзроўнем, спасці.

Вада за ноч на рацэ апала.

Чалавек схуднеў, шчокі апалі.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Апусціцца, упасці, звіснуць.

Пасмы валасоў апалі на лоб.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Асесці, пакрыць якую-н. паверхню.

Апалі росы на лугах.

5. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Прыйсці, апусціцца.

Ціхі вечар апаў на зямлю.

6. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Пагоршыцца, сапсавацца.

Апаў настрой.

7. перан. Знікнуць, прапасці.

Няхай смутак ападзе!

|| незак. апада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. апа́д, -у, М -дзе, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апала́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ападаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ападаць — апасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опада́ть несов.

1. (осыпаться) апада́ць;

ли́стья опада́ют лі́сце апада́е;

2. (уменьшаться) апада́ць, спада́ць;

о́пухоль опада́ет пухлі́на спада́е;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cave [keɪv] n. пячо́ра; по́ласць; упа́дзіна; я́міна

cave in [ˌkeɪvˈɪn] phr. v.

1. асяда́ць, апада́ць, апуска́цца

2. уступа́ць, адступа́ць, здава́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)