антыква́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аматар, збіральнік або прадавец антыкварных прадметаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

антыква́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. антыква́р антыква́ры
Р. антыква́ра антыква́раў
Д. антыква́ру антыква́рам
В. антыква́ра антыква́раў
Т. антыква́рам антыква́рамі
М. антыква́ру антыква́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

антыква́р м. антиква́р, антиква́рий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Антыквар 1/368

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

антыква́р, ‑а, м.

1. Прадавец антыкварных прадметаў.

2. Уст. Аматар і збіральнік прадметаў старажытнага мастацтва, старых і рэдкіх кніг і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АНТЫКВА́Р

(ад лац. antiquarius аматар, знаўца старажытнасцяў),

збіральнік і прадавец стараж. прадметаў, твораў мастацтва, рэдкіх кніг і інш. рэчаў.

т. 1, с. 397

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

антыква́р м. Antiquitätenhändler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

антыква́р

(лац. antiquarius)

збіральнік і прадавец прадметаў старадаўняга мастацтва, рэдкіх кніг і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

антыква́р

(лац. antiquarius)

збіральнік і прадавец прадметаў старадаўняга мастацтва, рэдкіх кніг і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

антиква́р антыква́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)