антонім назоўнік | мужчынскі род

У мовазнаўстве: слова, процілеглае па значэнню другому слову, напр. «белы» і «чорны», «дабро» і «зло» і пад.

|| прыметнік: антанімічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

анто́нім м., лингв. анто́ним

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

анто́нім м лінгв Antoným n -(e)s, -e; Gégenteil n -s, -e; Gégensatz m -(e)s, -sätze

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

анто́ним лингв. анто́нім, -ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

antonym [ˈæntənɪm] n. ling. анто́нім

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

антонімы, ‑аў; адз. антонім, ‑а, м.

Пары слоў з процілеглым значэннем: праўда — хлусня, дабро — зло і пад.

[Ад грэч. anti — супраць і onyma — імя, назва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

antonym

[ˈæntənɪm]

n.

анто́нім -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

antonim, ~u

м. лінгв. антонім

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Разду́мацца ’падумаць і змяніць ранейшы намер, рашэнне’ (Др.-Падб.), рус. смал. разду́маться ’перадумаць’. Ад раз- і ду́маць (гл.) як антонім да наду́мацца ’прыняць рашэнне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разра́яць ’разлучыць, развесці’ (Сцяшк. Сл.). Ад раз- са значэннем дзеяння, супрацьлеглага папярэдняму, і ра́іць (гл.), як антонім да пара́іць, нара́іць (я на месцы і з’яўляецца вынікам моцнага якання).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)