анто́нім

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. анто́нім анто́німы
Р. анто́німа анто́німаў
Д. анто́німу анто́німам
В. анто́нім анто́німы
Т. анто́німам анто́німамі
М. анто́німе анто́німах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

анто́нім, -а, мн. -ы, -аў, м.

У мовазнаўстве: слова, процілеглае па знач. іншаму слову, напр.: праўда — хлусня, дабро — зло і пад.

|| прым. антанімі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анто́нім м., лингв. анто́ним

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анто́нім м лінгв Antoným n -(e)s, -e; Gégenteil n -s, -e; Gégensatz m -(e)s, -sätze

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

анто́ним лингв. анто́нім, -ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

antonym [ˈæntənɪm] n. ling. анто́нім

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

анто́німы, ‑аў; адз. антонім, ‑а, м.

Пары слоў з процілеглым значэннем: праўда — хлусня, дабро — зло і пад.

[Ад грэч. anti — супраць і onyma — імя, назва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

antonym

[ˈæntənɪm]

n.

анто́нім -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

antonim, ~u

м. лінгв. антонім

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Разду́мацца ’падумаць і змяніць ранейшы намер, рашэнне’ (Др.-Падб.), рус. смал. разду́маться ’перадумаць’. Ад раз- і ду́маць (гл.) як антонім да наду́мацца ’прыняць рашэнне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)