анто́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. анто́н анто́ны
Р. анто́ну анто́наў
Д. анто́ну анто́нам
В. анто́н анто́ны
Т. анто́нам анто́намі
М. анто́не анто́нах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Анто́н

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Анто́н Анто́ны
Р. Анто́на Анто́наў
Д. Анто́ну Анто́нам
В. Анто́на Анто́наў
Т. Анто́нам Анто́намі
М. Анто́не Анто́нах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

анто́н м., разг., см. анто́наўка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анто́н, ‑у, м.

Разм. Тое, што і антонаўка. Вось антоны, вось апорты, Вось і слуцкія вам бэры Тут вісяць, нібы збаны. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Дзядзька Антон»

т. 6, с. 135

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Зайлер Антон

т. 6, с. 501

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Лойка Антон

т. 9, с. 339

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Марціноўскі Антон

т. 10, с. 148

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Менгс Антон

т. 10, с. 284

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Нябаба Антон

т. 11, с. 402

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)