ано́фелес
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ано́фелес |
ано́фелесы |
| Р. |
ано́фелеса |
ано́фелесаў |
| Д. |
ано́фелесу |
ано́фелесам |
| В. |
ано́фелеса |
ано́фелесаў |
| Т. |
ано́фелесам |
ано́фелесамі |
| М. |
ано́фелесе |
ано́фелесах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ано́фелес м., зоол. ано́фелес
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ано́фелес, ‑а, м.
Малярыйны камар.
[Ад грэч. anopheles — шкодны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ано́фелес
(гр. anopheles = шкодны)
малярыйны камар.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)