анко́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Урач, спецыяліст па анкалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анко́лаг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. анко́лаг анко́лагі
Р. анко́лага анко́лагаў
Д. анко́лагу анко́лагам
В. анко́лага анко́лагаў
Т. анко́лагам анко́лагамі
М. анко́лагу анко́лагах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

анко́лаг м., мед. онко́лог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анко́лаг, ‑а, м.

Урач — спецыяліст па анкалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анко́лаг м. мед. Onkológe m -n, -n; (даследчык) Krébsforscher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

анко́лаг

(ад гр. onkos = уздутасць + -лаг)

спецыяліст у галіне анкалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

онко́лог мед. анко́лаг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Савіцкі А. (анколаг) 11/647

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кук Дж. (анколаг) 1/347

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Руднеў М. М. (анколаг) 1/347

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)