андуля́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. андуля́цыя
Р. андуля́цыі
Д. андуля́цыі
В. андуля́цыю
Т. андуля́цыяй
андуля́цыяю
М. андуля́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

андуля́цыя ж., физ. ондуля́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

андуля́цыя

(фр. ondulation, ад лац. unda = хваля)

завіўка валасоў, наданне ім хвалістага выгляду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Андуля́цыя ’завіўка’ (Сцяц., Сцяшк., Чэрнякевіч, Веснік БДУ, 1971, 3, 75), польск. ondulacja ’тс’ < франц. ondulation ’хваляванне (вады)’, з XX ст. завіўка’ на базе лац. памянш. undula да unda хваля’. Як у сэнсе тэхнічнага тэрміна, так і ў сэнсе ’завіўка’ трапіла ў розныя мовы, у тым ліку славянскія. Сюды андулятар (БРС), андулятарны (КТС). Супрун, Веснік БДУ, 1971, 3, 72.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ондуля́ция физ. андуля́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)