андра-

(гр. aner, andros = мужчына)

першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае адносіны да мужчыны або мужчынскага полу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

андрафо́бія

(ад андра- + -фобія)

нянавісць да мужчын.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Сухандра́ ’вельмі худы чалавек’ (Янк. 3.). Вытворнае ад сухі ’худы’ пры дапамозе экспрэсіўнага суф. ‑андра, рэдкага словаўтваральнага элемента, прадстаўленага таксама на перыферыі моўнай тэрыторыі, параўн. suxandrá ’тс’ (Саевіч, Derywacja, 401).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

андрацэ́й

(ад андра- + гр. oikia = дом)

сукупнасць тычынак кветкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

андро́іды

(ад андра- + -оід)

аўтаматычныя рухомыя фігуры, якія могуць выконваць рухі, уласцівыя чалавеку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

андраге́ны

(ад андра- + -ген)

група мужчынскіх палавых гармонаў, якія стымулююць развіццё другасных палавых прымет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

андрало́гія

(ад андра- + -логія)

раздзел уралогіі, які вывучае хваробы мужчынскіх мачавых і палавых органаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

андраго́гіка

(ад андра- + гр. agoge = выхаванне)

раздзел педагогікі, які вывучае пытанні стымулявання працэсаў выхавання дарослых людзей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Паля́ндра 1 ’павальная хвароба накшталт белай гарачкі’ (Нас., Гарэц., Яруш.), ’старажытная багіня шкоды і смерці’ (Янк. 2, 496, 550). Відаць, ад паліць, параўн. рус. разм. палянка ’гарачка’, з рэдкім суф. ‑андра (адносна суф. гл. Сцяцко, Афікс. наз., 134).

◎ Паля́ндра 2 ’вельмі вялікая хата’ (Сцяшк.). Няясна. Магчыма, рэгіянальнае ўтварэнне ад польск. landara ’карэта; грамадзіна; нязграбная жанчына; ландо’. Апошняе ад месца вырабу Ландаў (Брукнер, 290).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

андрастэро́н

(ад андра- + гр. stereos = цвёрды)

рэчыва, якое выдзяляецца з мачой і мае біялагічнае дзеянне мужчынскага палавога гармону.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)