анаэро́бы (ед. анаэро́б) биол. анаэро́бы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анаэро́бы, ‑аў; адз. анаэроб, ‑а, м.

Арганізмы, якія могуць жыць без свабоднага кіслароду; проціл. азробы.

[Ад грэч. an — без, aēr — паветра і bios — жыццё.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Анаэробы 1/168, 320; 2/32, 81, 378; 3/70; 4/338

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

АНАЭРО́БЫ,

гл. Анаэробныя арганізмы.

т. 1, с. 342

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

анаэро́бы

(ад ан- + аэробы)

арганізмы, здольныя жыць у асяроддзі, дзе няма атмасфернага кіслароду, напр. некаторыя бактэрыі, ніжэйшыя расліны (параўн. аэробы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

анаэро́б биол. анаэро́б, -ба м.;

анаэро́бы анаэро́бы, -баў мн.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а...² (а таксама ан...), прыстаўка.

Абазначае адсутнасць прыметы, уласцівасці, паказанай у асноўнай частцы слова (без прыстаўкі): амаральны, апалітычнасць, алагічны, анаэробы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анаэро́б,

гл. анаэробы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анаэро́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. анаэро́б анаэро́бы
Р. анаэро́ба анаэро́баў
Д. анаэро́бу анаэро́бам
В. анаэро́ба анаэро́баў
Т. анаэро́бам анаэро́бамі
М. анаэро́бе анаэро́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аэро́бы, ‑аў; адз. аэроб, ‑а, м.

Арганізмы, якія не здольны жыць без свабоднага кіслароду; проціл. анаэробы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)