назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| анафа́зы | ||
| анафа́зы | анафа́з | |
| анафа́зе | анафа́зам | |
| анафа́зу | анафа́зы | |
| анафа́зай анафа́заю |
анафа́замі | |
| анафа́зе | анафа́зах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
(ад ана... + фаза),
фаза меятычнага і мітатычнага дзяленняў клеткі. Характарызуецца разыходжаннем храмасом да процілеглых полюсаў клеткі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
(ад ана- + фаза)
трэцяя фаза клетачнага дзялення, якая ідзе ўслед за метафазай і характарызуецца разыходжаннем храмасом да полюсаў клеткі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
АНА...
(
прыстаўка, якая абазначае «рух уверх», «узмацненне дзеяння», «адваротнае дзеянне», «зваротнае дзеянне»,
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)