ана́ты

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. ана́ты
Р. ана́таў
Д. ана́там
В. ана́ты
Т. ана́тамі
М. ана́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ана́ты ед. нет, церк., ист. анна́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ана́ты

[лац. annatae = гадавыя (грошы)]

збор на карысць папскай казны з асоб, якія атрымлівалі касцельныя пасады (у 13—18 ст.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

анна́ты церк., ист. ана́ты, -таў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)