анархі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. анархі́чны анархі́чная анархі́чнае анархі́чныя
Р. анархі́чнага анархі́чнай
анархі́чнае		 анархі́чнага анархі́чных
Д. анархі́чнаму анархі́чнай анархі́чнаму анархі́чным
В. анархі́чны (неадуш.)
анархі́чнага (адуш.)		 анархі́чную анархі́чнае анархі́чныя (неадуш.)
анархі́чных (адуш.)
Т. анархі́чным анархі́чнай
анархі́чнаю		 анархі́чным анархі́чнымі
М. анархі́чным анархі́чнай анархі́чным анархі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

анархі́чны анархи́ческий, анархи́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анархі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да анархізму, анархіі.

2. Схільны да анархіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анархі́чны

1. (які мае дачыненне да анархіі) паліт. anarchístisch;

2. (схільны да анархіі) anárchisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

анархі́зм, -у, м.

Грамадска-палітычная плынь, якая адмаўляе любыя формы дзяржаўнай улады і прапаведуе неабмежаваную свабоду асобы.

|| прым. анархі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ана́рхія, -і, ж.

1. Уласцівае анархізму адмаўленне дзяржаўнай улады; безуладдзе; хаос.

2. Адсутнасць арганізаванага кіравання.

А. вытворчасці.

|| прым. анархі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анархи́ческий анархі́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анархи́чный анархі́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

anarchic [əˈnɑ:kɪk] adj. анархі́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

anarchistic

[,ænərˈkɪstɪk]

adj.

анархі́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)