анархі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік анархізму; член анархічнай арганізацыі.

|| ж. анархі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. анархі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анархі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. анархі́ст анархі́сты
Р. анархі́ста анархі́стаў
Д. анархі́сту анархі́стам
В. анархі́ста анархі́стаў
Т. анархі́стам анархі́стамі
М. анархі́сце анархі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

анархі́ст м. анархи́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анархі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Прыхільнік анархізму, член арганізацыі анархістаў.

2. Разм. Чалавек, які не падпарадкоўваецца правілам вытворчай і грамадскай дысцыпліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анархі́ст м паліт Anarchíst m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

анархі́ст

(ад анархія)

прыхільнік анархізму, член анархічнай арганізацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

анархи́ст анархі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

anarchist [ˈænəkɪst] n. анархі́ст; анархі́стка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

анархі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да анархіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

anarchista

м. анархіст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)