аналі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аналі́ст |
аналі́сты |
| Р. |
аналі́ста |
аналі́стаў |
| Д. |
аналі́сту |
аналі́стам |
| В. |
аналі́ста |
аналі́стаў |
| Т. |
аналі́стам |
аналі́стамі |
| М. |
аналі́сце |
аналі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
аналі́ст м., ист. аннали́ст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аналі́ст
(ад лац. annalis = гадавы)
аўтар аналаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
аннали́ст ист. аналі́ст, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)