Аміячная вада 2/545

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Аміячная салетра 1/168; 9/329

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

АМІЯ́ЧНАЯ САЛЕ́ТРА,

гл. ў арт. Салетры.

т. 1, с. 320

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АМІЯ́ЧНАЯ ВАДА́,

раствор аміяку (18—25%) у вадзе. Празрыстая, з жаўтаватым адценнем вадкасць з рэзкім пахам. Шчыльн. 18—25%-нага раствору (0,930—0,910)·10 кг/м³. Атрымліваюць растварэннем сінт. аміяку ў вадзе ці паглынаннем яго вадой з адыходных газаў коксахім. вытв-сці. Выкарыстоўваецца ў вытв-сці фарбавальнікаў, соды, марганцу, ферасплаваў, як азотнае ўгнаенне і для аманізацыі кармоў у сельскай гаспадарцы.

т. 1, с. 320

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

амія́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аміяку. Аміячны завод. // Які мае ў сабе аміяк. Аміячная салетра. Аміячная соль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аммиа́чный хим. амія́чны;

аммиа́чная вода́ амія́чная вада́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амія́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. амія́чны амія́чная амія́чнае амія́чныя
Р. амія́чнага амія́чнай
амія́чнае		 амія́чнага амія́чных
Д. амія́чнаму амія́чнай амія́чнаму амія́чным
В. амія́чны (неадуш.)
амія́чнага (адуш.)		 амія́чную амія́чнае амія́чныя (неадуш.)
амія́чных (адуш.)
Т. амія́чным амія́чнай
амія́чнаю		 амія́чным амія́чнымі
М. амія́чным амія́чнай амія́чным амія́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Сальмя́к ’нашатыр’ (Байк. і Некр.). З польск. salmiak ’тс’, якое з лац. sal ammoniacum ’аміячная соль’ (Брукнер, 479).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

амія́чны хім. ammoniakálisch, Ammoniák-;

амія́чная вада́ Ammoniákwasser n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сале́тра, ‑ы, ж.

Назва азотнакіслых солей калію, натрыю, амонію, кальцыю і пад., якія выкарыстоўваюцца ў вытворчасці выбуховых рэчываў, для ўгнаенняў, пры засолцы мяса і пад. Аміячная салетра. Калійная салетра.

[Ад лац. sal nitri.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)