амі́нь, а́мэн, часц., у знач. вык.

1. Заключнае слова пропаведзі, малітвы ў знач. «так», «сапраўды».

2. наз., м. (толькі Н адз.), каму-чаму. Канец (уст.).

Цяпер яму а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амі́нь ámen; Ámen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

amen, Amen [ɑ:ˈmen, eɪˈmen] interj. амі́нь (заключнае слова малітваў, пропаведзяў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ámen

n -s, - рэл. а́мэн, амі́нь

~ ságen — разм. падта́кваць

◊ das ist so sícher wie das ~ in der Kírche — гэ́та бясспрэ́чна [безумо́ўна]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

amen

1. амінь;

2. разм. канец;

jak amen w pacierzu — без сумнення; напэўна;

na amen — назаўсёды; зусім; цалкам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)