амі́лавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. амі́лавы амі́лавая амі́лавае амі́лавыя
Р. амі́лавага амі́лавай
амі́лавае		 амі́лавага амі́лавых
Д. амі́лаваму амі́лавай амі́лаваму амі́лавым
В. амі́лавы (неадуш.)
амі́лавага (адуш.)		 амі́лавую амі́лавае амі́лавыя (неадуш.)
амі́лавых (адуш.)
Т. амі́лавым амі́лавай
амі́лаваю		 амі́лавым амі́лавымі
М. амі́лавым амі́лавай амі́лавым амі́лавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

амі́лавы хим. ами́ловый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амі́лавы

(ад гр. amylon = крухмал);

а-ыя спірты — гранічныя аднаатамныя спірты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ами́ловый хим. амі́лавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амілацэта́т

(ад гр. amylon = крухмал + ацэтат)

арганічнае злучэнне, амілавы эфір воцатнай кіслаты, бясколерная вадкасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)