амуні́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
амуні́чны |
амуні́чная |
амуні́чнае |
амуні́чныя |
| Р. |
амуні́чнага |
амуні́чнай
амуні́чнае |
амуні́чнага |
амуні́чных |
| Д. |
амуні́чнаму |
амуні́чнай |
амуні́чнаму |
амуні́чным |
| В. |
амуні́чны (неадуш.)
амуні́чнага (адуш.) |
амуні́чную |
амуні́чнае |
амуні́чныя (неадуш.)
амуні́чных (адуш.) |
| Т. |
амуні́чным |
амуні́чнай
амуні́чнаю |
амуні́чным |
амуні́чнымі |
| М. |
амуні́чным |
амуні́чнай |
амуні́чным |
амуні́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
амуні́чны воен. амуни́чный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
амуні́цыя, -і, ж. (уст.).
1. Паходны рыштунак байца (акрамя зброі і адзення).
Пры поўнай амуніцыі (з усім тым, што ваеннаслужачы павінен мець у паходзе).
2. Больш шырока: адзенне і прылады.
|| прым. амуні́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)