Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
амуле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.
Невялікі прадмет, які носяць на целе як магічны сродак, здольны засцерагчы ад бяды, хваробы і пад.; талісман.
|| прым.амуле́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
амуле́тм.амуле́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
амуле́тамуле́т, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
амуле́т, ‑а, М ‑леце, м.
Невялікі прадмет, што носяць на целе як магічны сродак, быццам бы здольны засцерагчы ад няшчасця, хваробы і пад.; талісман.
[Лац. amuletum.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АМУЛЕ́Т
(лац. amuletum),
прадмет, які носіцца на целе і, на думку ўладальніка, мае магічную ўласцівасць адводзіць хваробу, бяду, засцерагаць ад ліхіх чараў. Вера ў сілу амулета звязана з першабытнай магіяй і фетышызмам. У многіх народаў свету вера ў амулет захавалася да нашых дзён. Гл. таксама Талісман.