амры́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
амры́та |
амры́ты |
| Р. |
амры́ты |
амры́т |
| Д. |
амры́це |
амры́там |
| В. |
амры́ту |
амры́ты |
| Т. |
амры́тай
амры́таю |
амры́тамі |
| М. |
амры́це |
амры́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
АМРЫ́ТА
(санскр.),
у індуісцкай міфалогіі боскі напітак неўміручасці. Паводле аднаго з індуісцкіх міфаў, каб здабыць амрыта, багі і асуры збіваюць сусв. акіян, з якога выходзіць бог лячэння Дханвангары з кубкам амрыта ў руках.
т. 1, с. 324
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)