амо́граф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. амо́граф амо́графы
Р. амо́графа амо́графаў
Д. амо́графу амо́графам
В. амо́граф амо́графы
Т. амо́графам амо́графамі
М. амо́графе амо́графах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

амо́граф м., лингв. омо́граф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

омо́граф лингв. амо́граф, -фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

homograph [ˈhɒməgrɑ:f] n. ling. амо́граф

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

амо́графы, ‑аў; адз. амограф, ‑а, м.

Спец. Словы ці формы слоў, якія аднолькава пішуцца, але маюць рознае значэнне і розны націск (пара і пара, прыклад і прыклад).

[Грэч. honós — аднолькавы і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)