ами́нь

1. част. утвердит., церк. амі́н;

2. в знач. сущ., разг. (конец) амі́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аминь

Том: 1, старонка: 111.

img/01/01-111_0319_Аминь.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

амі́н

1. частица утверд. ами́нь;

2. в знач. сущ., м., разг. (конец) ами́нь, кры́шка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)