амана́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. амана́т амана́ты
Р. амана́та амана́таў
Д. амана́ту амана́там
В. амана́та амана́таў
Т. амана́там амана́тамі
М. амана́це амана́тах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

амана́т м., уст. амана́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амана́т уст. амана́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амана́т

(ар. amanat)

заложнік у Стараж. Русі і некаторых усходніх краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)