альтэрна́нс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
альтэрна́нс |
альтэрна́нсы |
| Р. |
альтэрна́нса |
альтэрна́нсаў |
| Д. |
альтэрна́нсу |
альтэрна́нсам |
| В. |
альтэрна́нс |
альтэрна́нсы |
| Т. |
альтэрна́нсам |
альтэрна́нсамі |
| М. |
альтэрна́нсе |
альтэрна́нсах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
альтэрна́нс
(фр. altemance, ад лац. altemare = чаргаваць)
правіла чаргавання рыфмаў у класічным французскім і ўсходнеславянскім вершаскладанні: сумежныя мужчынскія і жаночыя канчаткі павінны быць звязаны рыфмай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)