альта́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. альта́нка альта́нкі
Р. альта́нкі альта́нак
Д. альта́нцы альта́нкам
В. альта́нку альта́нкі
Т. альта́нкай
альта́нкаю		 альта́нкамі
М. альта́нцы альта́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

альта́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Летняя паркавая або садовая пабудова для адпачынку; сховішча ад дажджу і сонца.

|| прым. альта́нкавы, -ая, -ае і альта́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

альта́нка м. бесе́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

альта́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Летняя паркавая або садовая пабудова для адпачынку; сховішча ад дажджу і сонца. Не так даўно расце сядзіба, А паглядзі, што ёсць у ёй: Садок, альтанка ў форме грыва, Дзе ўтульнасць знойдзеш і спакой. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Альтанка (арх.) 1/275; 7/433

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

АЛЬТА́НКА, альтана (італьян. altana),

драўляная ці мураваная дэкар. пабудова каркаснай (слупавой) канструкцыі для адпачынку, аховы ад сонца і ападкаў. Звычайна размяшчаецца ў маляўнічых кутках паркаў, гар. і прыгарадных зялёных зон, у дварах жылых дамоў, каля вадаёмаў і г.д. Найчасцей вырашалася ў выглядзе ратонды ў пейзажных і рэгулярных парках стыляў барока і класіцызму. У мураваных альтанках стылю класіцызму выкарыстоўваліся шмат’ярусныя ордэрныя кампазіцыі.

Альтанкі.

т. 1, с. 284

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

альта́нка ж. Láube f -, -n, Gártenlaube f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

альта́нка

(польск. altanka, ад іт. altana)

лёгкі летні будынак у садзе, парку для адпачынку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Альта́нка (БРС, Гарэц., Нас.), альтана ’гара, мезанін, балкон’ (Нас.) < польск. altana, altanka (Кюнэ, Poln., 40) < ням. Altane або непасрэдна з італьянскага altana.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бесе́дка альта́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)