алько́ў, -ко́ва, мн. -ко́вы, -ко́ваў, м.

Ніша ў сцяне для ложка.

|| прым. алько́ўны, -ая, -ае.

Алькоўная фіранка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алько́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. алько́ў алько́вы
Р. алько́ва алько́ваў
Д. алько́ву алько́вам
В. алько́ў алько́вы
Т. алько́вам алько́вамі
М. алько́ве алько́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алько́ў, -ко́ва м. алько́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алько́ў, ‑кова, м.

Ніша для ложка ў сцяне пакоя.

[Фр. alčove з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АЛЬКО́Ў

(франц. alcôve),

паглыбленне або ніша ў сцяне інтэр’ера для ложка ці спальнае памяшканне без вокнаў. Узнік у архітэктуры араб. краін. Пашыраны ў палацавым дойлідстве Іспаніі, з сярэдзіны 17 ст. ў інш. еўрап. краінах, у т. л. на Беларусі.

Алькоў палаца ў в. Нябораў (Польшча).

т. 1, с. 278

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

алько́ў

(фр. alcôve, ад ар. alkubba)

ніша ў сцяне пакоя для ложка ці спальнае памяшканне без вокнаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Алькоў А. Я. 8/219

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

алько́в алько́ў, -ко́ва м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

alcove [ˈælkəʊv] n. алько́ў; ні́ша

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

alcove

[ˈælkoʊv]

n.

мала́я камо́рка; алько́ў -ва m., ні́ша f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)