альбіно́ска

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. альбіно́ска альбіно́скі
Р. альбіно́скі альбіно́сак
Д. альбіно́сцы альбіно́скам
В. альбіно́ску альбіно́сак
Т. альбіно́скай
альбіно́скаю		 альбіно́скамі
М. альбіно́сцы альбіно́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

альбіно́ска ж. альбино́ска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

альбіно́ска, ‑і, ДМ ‑носцы; Р мн. ‑сак; ж.

Жан. да альбінос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альбіно́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, жывёла або расліна, у якіх адсутнічае нармальная пігментацыя.

|| ж. альбіно́ска, -і, ДМ -но́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. альбіно́савы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

альбино́ска альбіно́ска, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

albino [ælˈbi:nəʊ] n. (pl. -os) альбіно́с; альбіно́ска

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)