альбо́, злуч. (разм.).

Тое, што і або.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

альбо́

злучнік, злучальны

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

альбо́ союз, разг., см. або́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

альбо́, злучнік.

Ужываецца ў тых самых значэннях, што і злучнік «або».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альбо́ злучн гл або

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

альбо

Том: 1, старонка: 105.

img/01/01-105_0279_Альбо.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

А́льбо́ (БРС, Мал., Гарэц., Нас., Шат., Мядзв.), альба (Касп.) ’ці’ < польск. albo (Мядзв.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

paprica [pəˈpri:kə, ˈpæprɪkə] n. bot. пе́рац стру́кавы альбо́ чырво́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

недаскана́лы, ‑ая, ‑ае.

Які не дасягнуў дасканаласці; які не пазбаўлены недахопаў. Недасканалыя вершы. Недасканалыя прылады. □ Меркаванні былі розныя, але ўсе яны былі альбо недасканалыя, альбо фантастычныя. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэм,

харчовая альбо касметычная сумесь.

т. 8, с. 536

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)