алхі́мік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца алхіміяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алхі́мік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. алхі́мік алхі́мікі
Р. алхі́міка алхі́мікаў
Д. алхі́міку алхі́мікам
В. алхі́міка алхі́мікаў
Т. алхі́мікам алхі́мікамі
М. алхі́міку алхі́міках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алхі́мік м. алхи́мик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алхі́мік, ‑а, м.

Той, хто займаўся алхіміяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алхі́мік м. Alchemíst m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

алхи́мик алхі́мік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

alchemist [ˈælkəmɪst] n. алхі́мік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Góldmacher

m -s, - алхі́мік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Alchemíst

m -en, -en алхі́мік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

alchemik

alchemi|k

м. алхімік;

średniowieczni ~cy — сярэднявечныя алхімікі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)