алты́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. алты́н алты́ны
Р. алты́на алты́наў
Д. алты́ну алты́нам
В. алты́н алты́ны
Т. алты́нам алты́намі
М. алты́не алты́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алты́н ист. шаста́к, -ка́ м., алты́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алты́н м., ист. алты́н;

◊ не было́ ні гро́ша, ды ра́птам а. — не́ было ни гроша́ и вдруг алты́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алты́н, ‑а, м.

Старадаўняя руская манета вартасцю ў тры капейкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Алтын 1/264

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

АЛТЫ́Н

(ад тат. алты шэсць),

1) лікава-грашовая адзінка ў Расіі 14 — пач. 18 ст., роўная 6 дзенгам, пазней 3 капейкам. Упершыню ў рус. пісьмовых крыніцах упамінаецца каля 1375, у бел. — пад 1532.

2) Рас. сярэбраная манета ў сярэдзіне 17 — пач. 18 ст.

т. 1, с. 269

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

алты́н

(рус.алтын, ад тат. altyn = золата)

старадаўняя руская трохкапеечная манета.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Алты́н ’манета’ (Нас.) < тат. алтын ’золата, залатая манета’, гл. Фасмер, 1, 72; Шанскі, 1, А, 81.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«Алтын Арыг» (гераічны эпас) 11/16

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шаста́к, -ка́ м., уст. алты́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)