ало́ўкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ало́ўкавы ало́ўкавая ало́ўкавае ало́ўкавыя
Р. ало́ўкавага ало́ўкавай
ало́ўкавае		 ало́ўкавага ало́ўкавых
Д. ало́ўкаваму ало́ўкавай ало́ўкаваму ало́ўкавым
В. ало́ўкавы (неадуш.)
ало́ўкавага (адуш.)		 ало́ўкавую ало́ўкавае ало́ўкавыя (неадуш.)
ало́ўкавых (адуш.)
Т. ало́ўкавым ало́ўкавай
ало́ўкаваю		 ало́ўкавым ало́ўкавымі
М. ало́ўкавым ало́ўкавай ало́ўкавым ало́ўкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ало́ўкавы каранда́шный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ало́ўкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да алоўка. Алоўкавая фабрыка. // Зроблены, выкананы алоўкам. Алоўкавыя запісы. Алоўкавы партрэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ало́вак, ало́ўка, мн. ало́ўкі, ало́ўкаў, м.

Прылада для пісьма, малявання, чарчэння — тонкая палачка графіту або сухой фарбы ў драўлянай, пластыкавай, металічнай і інш. абалонцы.

Каляровыя алоўкі.

|| прым. ало́ўкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ołówkowy

алоўкавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каранда́шный каранда́шны, ало́ўкавы;

каранда́шный рису́нок рысу́нак ало́ўкам (карандашо́м).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Míne

I

f -, -n рудні́к, капа́льня

II

f -, -n вайск. мі́на

tréibende ~ — дрэйфу́ючая мі́на

~n wérfen* — ста́віць мі́ны; перан. падко́пваць пад каго́-н., пад што-н.

~n súchen [räumen] — марск. тра́ліць

Ánlegen von ~n — міні́раванне; пастано́ўка мін

III

f -, -n (ало́ўкавы) графі́т; стрджань (да шарыкавых аўтаручак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)