алка́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. алка́на алка́ны
Р. алка́ны алка́н
Д. алка́не алка́нам
В. алка́ну алка́ны
Т. алка́най
алка́наю		 алка́намі
М. алка́не алка́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алка́на

(н.-лац. alcanna, ад ар. al-hinna = хна)

травяністая расліна сям. бурачнікавых з шорсткім лісцем, пашыраная ў Міжземнамор’і, Сірыі, Іраку, Іране; дае алканін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

алкані́н

(ад алкана)

натуральны фарбавальнік, які здабываюць з карэння алканы і выкарыстоўваюць у хімічнай, касметычнай і харчовай прамысловасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)