алеі́навы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
алеі́навы |
алеі́навая |
алеі́навае |
алеі́навыя |
| Р. |
алеі́навага |
алеі́навай
алеі́навае |
алеі́навага |
алеі́навых |
| Д. |
алеі́наваму |
алеі́навай |
алеі́наваму |
алеі́навым |
| В. |
алеі́навы (неадуш.)
алеі́навага (адуш.) |
алеі́навую |
алеі́навае |
алеі́навыя (неадуш.)
алеі́навых (адуш.) |
| Т. |
алеі́навым |
алеі́навай
алеі́наваю |
алеі́навым |
алеі́навымі |
| М. |
алеі́навым |
алеі́навай |
алеі́навым |
алеі́навых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
алеі́навы хим. олеи́новый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
алеі́навы, ‑ая, ‑ае.
У выразе: алеінавая кіслата гл. кіслата.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
алеі́навы
(ад алеін)
які адносіцца да алеіну;
а-ая кіслата — арганічнае злучэнне аліфатычнага рада, якое выкарыстоўваецца ў мылаварэнні, для атрымання лакаў, эмаляў, фарбаў і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)