але́шнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. але́шнік але́шнікі
Р. але́шніку але́шнікаў
Д. але́шніку але́шнікам
В. але́шнік але́шнікі
Т. але́шнікам але́шнікамі
М. але́шніку але́шніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

але́шнік, -у, м.

1. Зараснік альхі, альховы лес.

2. Альховыя дровы; будаўнічы матэрыял з вольхі і пад.

Воз алешніку.

|| прым. але́шнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

але́шнік, -ку м. ольша́ник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Алешнік 2/204

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

але́шнік, ‑у, м., зб.

1. Альховы лес, зараснік альховых кустоў. За полем пачынаўся гай з густога алешніку і бярэзніку. Якімовіч. Густы алешнік і месцамі лаза зялёнай сцяной аплялі азёрныя берагі з усіх бакоў. Галавач.

2. Альховыя дровы, будаўнічы матэрыял з вольхі і пад. Воз алешніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

але́шнік м. (лес) Érlenwald m -(e)s, -wälder

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Але́шнік (Янк. Мат., Гарэц., Касп., Шат.), алешына (Касп., Шат., Мат., Кіс.), алешчына ’вольха’ (Янк. I), алешша (Бяльк.), альшана ’алешнік, альхоўнік’ (Сцяц.), альшына ’вольха клейкая’ (Кіс.) да вольха (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

але́шнік Абшар, які зарос альховымі кустамі; альховы лес (БРС). Тое ж але́шаннік, альшэ́віннік, альха́, лёшка, альхоўнівічышча, вольха, ле́хі, альхоўнік, альхаўня́к, альховіннік, але́хаўнік, але́шашча, але́хавінне, альхаві́шча, але́шанне, альхаўё, лешанні́к, альхоўе, альховічышча, альховічча, альховішча, альхоўнічча (Слаўг.), але́шняк (Слаўг., Гом. Грыг. 1851), альша́тнік (Дзяменцьеў. Геагр. БССР, 1952, 75), альшэвіна (Лаг.), аляшня́к, альшэ́ўнік (Мін. Станк. 1851, л. 396), альша́нік (Пянкрат. Ведрыцкія напевы, 1965, 97), альшэўнік (Дуброўскі. Зямля маладзее, 1952, 13).

□ в. Але́шавічы Шчуч., в. Альшоў Хоц., в. Алыпа́ны Шчуч. і Стол., ур. Але́шнік (лог) каля в. Чарсвяны Уш., в. Але́шня Рагач.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

альхо́ўнік, см. але́шнік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ольхо́вник але́шнік, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)