алапа́т, -а, М -па́це, мн. -ы, -аў, м.

Урач, які лечыць метадамі алапатыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алапа́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. алапа́т алапа́ты
Р. алапа́та алапа́таў
Д. алапа́ту алапа́там
В. алапа́та алапа́таў
Т. алапа́там алапа́тамі
М. алапа́це алапа́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

алапа́т м., мед., уст. аллопа́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алапа́т, ‑а, М ‑наце, м.

Урач, які ў процілегласць гамеапату прытрымліваецца звычайнай сістэмы лячэння. Назва дадзена гамеапатамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алапа́т

(гр. allopathes)

урач, які процілегла гамеапату прытрымліваецца звычайнай сістэмы лячэння (алапатыі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аллопа́т алапа́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гамеапа́т

(ад гамеа- + -пат)

урач, які пры лячэнні выкарыстоўвае метад гамеапатыі (параўн. алапат).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)