алавя́ны гл. волава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алавя́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. алавя́ны алавя́ная алавя́нае алавя́ныя
Р. алавя́нага алавя́най
алавя́нае		 алавя́нага алавя́ных
Д. алавя́наму алавя́най алавя́наму алавя́ным
В. алавя́ны (неадуш.)
алавя́нага (адуш.)		 алавя́ную алавя́нае алавя́ныя (неадуш.)
алавя́ных (адуш.)
Т. алавя́ным алавя́най
алавя́наю		 алавя́ным алавя́нымі
М. алавя́ным алавя́най алавя́ным алавя́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

алавя́ны оловя́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алавя́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Зроблены з волава. На камодзе.. стаялі.. алавяныя з замыславатымі ўзорамі талеркі. Бядуля. Дзед Талаш наўперад набіў стрэльбу, усыпаў шчодрую порцыю пораху і на гэты раз залажыў у рулю круглую алавяную кулю. Колас.

2. Які складаецца з волава, мае ў сабе волава. Алавяныя зліткі. Алавяныя руды. Алавяная соль. // Звязаны са здабычай, апрацоўкай волава. Алавяны руднік. Алавяная прамысловасць.

3. Чым‑н. падобны да волава, такі, як у волава. Ночы свае недаспаныя Трэба скасіць і звязаць, Звезці снапы алавяныя, Працы палову аддаць. Танк. І зноў над вёскай плылі дні У чорных хмарах алавяных, Галечу ўсім няслі яны, Згрызоты новыя і раны. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алавя́ны Zinn-; zínnern;

алавя́ны салда́цік [жаўне́рык] Zínnsoldat m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

во́лава, -а, н.

Хімічны элемент, мяккі коўкі метал серабрыста-белага колеру.

|| прым. алавя́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свінцо́ва-алавя́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свінцо́ва-алавя́ны свінцо́ва-алавя́ная свінцо́ва-алавя́нае свінцо́ва-алавя́ныя
Р. свінцо́ва-алавя́нага свінцо́ва-алавя́най
свінцо́ва-алавя́нае		 свінцо́ва-алавя́нага свінцо́ва-алавя́ных
Д. свінцо́ва-алавя́наму свінцо́ва-алавя́най свінцо́ва-алавя́наму свінцо́ва-алавя́ным
В. свінцо́ва-алавя́ны (неадуш.)
свінцо́ва-алавя́нага (адуш.)		 свінцо́ва-алавя́ную свінцо́ва-алавя́нае свінцо́ва-алавя́ныя (неадуш.)
свінцо́ва-алавя́ных (адуш.)
Т. свінцо́ва-алавя́ным свінцо́ва-алавя́най
свінцо́ва-алавя́наю		 свінцо́ва-алавя́ным свінцо́ва-алавя́нымі
М. свінцо́ва-алавя́ным свінцо́ва-алавя́най свінцо́ва-алавя́ным свінцо́ва-алавя́ных

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

АЛАВЯ́НЫ КАЛЧАДА́Н,

мінерал, тое, што станін.

т. 1, с. 225

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АЛАВЯ́НЫ КА́МЕНЬ,

мінерал, тое, што касітэрыт.

т. 1, с. 225

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

во́кісна-рту́тна-алавя́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́кісна-рту́тна-алавя́ны во́кісна-рту́тна-алавя́ная во́кісна-рту́тна-алавя́нае во́кісна-рту́тна-алавя́ныя
Р. во́кісна-рту́тна-алавя́нага во́кісна-рту́тна-алавя́най
во́кісна-рту́тна-алавя́нае		 во́кісна-рту́тна-алавя́нага во́кісна-рту́тна-алавя́ных
Д. во́кісна-рту́тна-алавя́наму во́кісна-рту́тна-алавя́най во́кісна-рту́тна-алавя́наму во́кісна-рту́тна-алавя́ным
В. во́кісна-рту́тна-алавя́ны (неадуш.)
во́кісна-рту́тна-алавя́нага (адуш.)		 во́кісна-рту́тна-алавя́ную во́кісна-рту́тна-алавя́нае во́кісна-рту́тна-алавя́ныя (неадуш.)
во́кісна-рту́тна-алавя́ных (адуш.)
Т. во́кісна-рту́тна-алавя́ным во́кісна-рту́тна-алавя́най
во́кісна-рту́тна-алавя́наю		 во́кісна-рту́тна-алавя́ным во́кісна-рту́тна-алавя́нымі
М. во́кісна-рту́тна-алавя́ным во́кісна-рту́тна-алавя́най во́кісна-рту́тна-алавя́ным во́кісна-рту́тна-алавя́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)